De 13-jarige Victor woont met z’n ernstig zieke moeder in een caravan op een strand in Zuid-Frankrijk. Hij heeft zijn vader nooit gekend en maakt zichzelf wijs dat hij hem ook niet nodig heeft. Maar dan hoort hij dat zijn vader, een bekend dirigent, in de buurt aan het repeteren is met zijn orkest voor een opvoering van de 6e symfonie van Mahler. Plotseling voelt Victor toch de drang om hem te leren kennen.
Een man, ergens in de vijftig, beklaagt zich op het zonovergoten schoolplein voor het plaatselijke gymnasium over twee van zijn leerlingen. Hij heeft nog nooit zoiets meegemaakt, zegt hij, ze hebben totaal geen discipline. En hun ouders doen er ook niks aan. Maar ja, zo gaat dat tegenwoordig. Dan wordt zijn aandacht getrokken door een passerende man, die een aansteker zoekt. Als de leraar hem vriendelijk een vuurtje aanbiedt, kijken de twee elkaar even recht in de ogen. En schrikt de passerende man zich een rolberoerte: hij herkent zijn beul uit het vernietigingskamp Auschwitz. De volgende ochtend meldt de journalist Thomas Gnielka zich woedend bij het Openbaar Ministerie in Frankfurt am Main; namens de Auschwitz-overlevende wil hij weten hoe het kan dat een voormalige SS-Unterscharführer nog vrij kan rondlopen en zelfs geschiedenisles mag geven. Im Labyrinth des Schweigens brengt een hommage aan de vastberadenheid van de mensen die het zwijgen over Auschwitz doorbraken.
Deze suspensethriller over een flatgebouw dat op instorten staat is een onbeschaamde aanklacht tegen de corruptie in Rusland.
Een bescheiden loodgieter in een provinciale stad ontdekt, tijdens een routineklusje, dat een uitgeleefd flatgebouw enorme scheuren vertoont en op ieder moment in tweeën kan splijten. De gemeenteraadsleden hebben jarenlang het budget dat beschikbaar was voor reparatiewerkzaamheden in hun zak gestoken. De principiële loodgieter Dima wil de levens van al die mensen niet op zijn geweten hebben. Daarom besluit hij om de gemeentelijke instanties er midden in de nacht van te overtuigen het gebouw onmiddellijk te ontruimen en daarvoor moet hij het opulente verjaardagsfeestje van de burgemeester in een hotel verstoren.
Het immorele en corrupte bestuur van het hedendaagse Rusland duldt geen tegenspraak van de door Dima vertegenwoordigde arbeidsklasse maar ook ondeling wordt er gemanipuleerd en de gemeenteraadsleden worden tegen elkaar uitgespeeld.
Het tragische is dat Durak maar al te goed illustreert dat medelijden met de medemens, in een bikkelharde wereld, wel eens Dima’s grootste zwakheid zou kunnen zijn.
Christoffer reist met zijn vrouw Maja naar Praag. Het reisje heeft twee doelen, allereerst om papieren te tekenen om het lichaam van zijn daar overleden vader terug naar Denemarken te zenden. Vervolgens om de hopeloze relatie met zijn vrouw nieuw romantisch leven in te blazen. Al snel merkt het stel dat Praag weliswaar een moderne democratie is, maar toch veel oude Oost-Europese trekjes kent die het leven niet allemaal even makkelijk maken.
https://youtu.be/9zIaKRIcio0
De Argentijnse regisseur Damián Szifrón heeft in de loop der jaren veel problemen gehad om diverse filmprojecten van de grond te krijgen. Zijn frustraties hierover heeft hij verwerkt in een reeks scenario’s voor korte films over getergde mensen die door het lint gaan. Zes van die korte films worden nu gepresenteerd onder de titel Relatos salvajes, oftewel Wild Tales. Inhoudelijk dus alleen verbonden door thematiek, en behoorlijk verschillend in toon en lengte. Het eindresultaat is soms absurdistisch, soms subtiel, soms keihard, maar constant erg vermakelijk en vakkundig verteld.